YAŞAMA DAİR HERŞEY

Yazımın başlığına bakıp da öyle sıkıntılı bir durumumuz olduğunu düşünmeyin :) Allah'a şükür gayet iyiyiz :)

Uzun zamandır yazamadım. İşler güçler derken zaman hızla akıp gidiyor ve biz durup soluklanacak zamanı bile bulamıyoruz. Allah'tan Palyancomun anne - babası burada da birtanem evde tek başına sıkılmıyor. Gerçi annemler yarın gidiyorlar. Tekrardan çekirdek aile moduna döneceğiz c.tesi akşamı itibariyle :) Olsun biz bize yetiyoruz bu gurbet ellerde. Palyancom iki ay sonra işe başlayınca daha bir ferahlayacak. Bütün gün evde bebekle uğraşmak çok kolay iş değil, bunun bilincindeyim. Zaten olabildiğince dışarıda zaman geçirmeye çalışıyoruz. Ben olmasam bile anne ve babasıyla geziyor.

Gelelim "Dert" kısmına. Bir önceki yazımda demiştim "hersey Görkem Efe'ye dair" diye :) Hah.. işte dert kısmıda onunla ilgili :) Beyfendi yavaş yavaş dillendi. Bazen bir anlatıyor bir anlatıyor, bizi gülüp geçiriyor. Hele keyfi yerindeyse al karşına muhabbet et :) "Keyfi yerindeyse" derken özellikle sabahları ve uykusunu tam aldığı zamanlar :)

Baba olduktan sonra en cok muhatab oldugum sorulardan biri de: "babalığı anlayabildin?" sorusuydu. İlk başlarda pek anladığımı söylememem. Çünkü durup durup "ya bu çocuk benim mi? Ben bunun babası mıyım?" diye soruyordum. Pek çok defa Palyancom'la da konustuk bu konuyu! Oğluşumuz yatağında tatlı talı uyurken palyancomla birbirimize bakarak "bu bizim mi?" diye gülüşüyorduk şaşkın şaşkın :) Artık daha iyi anlıyorum Baba olduğumu :) Eve gittiğim zaman "oğluşum, babacım nasılsın?" dediğim zaman yüzüme bakıp gülümsemesi yetiyor bu duyguyu yaşamak için...Biraz daha büyüdüğü zaman koşarak boynuma sarıldığı zamanları düşününce çok daha fazla heyecanlanıp duygulanıyorum :) Şimdi bile kucağıma aldığım zaman bilmeden de olsa boynuma sarılmasının verdiği mutluluğu ancak yaşayanlar bilebilir...