YAŞAMA DAİR HERŞEY
Friday, March 23, 2007
Musait Olunca Beni Sever misin?
Biraz da ben tembellik yapayım :) Bugun size bir arkadaşımın mail yoluyla attığı bir yazıyı sunuyorum :) Belki size daha önce gelmiş olabilir ama öylesine okuyup unuttuğumuz yazıların satır aralarında çok güzel, çok önemli ayrıntılar yatıyor aslında. Aslında düşünürsek, hep "evet çok doğru yazmış, mutlaka yapmalıyım" dediğimiz ama hemen ardından yapmayı unuttuğumuz ne çok şey var aslında...
Iceri girer girmez neseyle bagirdi:
Anne biliyor musun bugun yuvada ne oldu?
- Gormuyor musun ? Telefonla konusuyorum.
Hic kimsenin sevdigi sey birbirine benzemiyordu. Annesi telefonu, babasi
arabayi seviyordu.
Hersey erteleniyordu telefon ve araba sozkonusu oldugunda... Bir de eve
misafir gelecek oldu mu kendisine hic yer kalmiyordu.
Nerelere gitsindi? Annesi kapatti telefonu.
Mutfaktan tencere sesleri geliyordu. Kosarak yanina gitti:
Sana yardim edeyim mi ? dedi en sevimli halini takinarak, Annesi manali
manali bakti:
-Hayirdir. Bir yaramazlik filan ? Bak bir de seninle ugrasmayayim. Cok
yorgunum zaten.
Yorgunluk nasil birseydi ? Bazen elinde oyuncagiyla uykuya daldiginda
anneannesi oyuncagi yavasca elinden alir :
-Nasil
yorulmus yavrucak. Uykunun gulkokulu kollari sarsin seni, diyerek alnina
bir opucuk konduruverirdi.
Yorgunluk gul kokulu bir uykuya dalmaksa eger, neden annesi kendisiyle
boyle kizgin kzgin konusuyordu.
-Annecigim yoruldugun zaman gul kokulu uykulara dalarsin. Anneannem oyle
soyluyor.
-Uykuya dalayim da gul kokulari kusur kalsin.Yorgunluktan oluyorum.
Bu kelimeden nefret ediyordu."Yorgunum, Yorgun oldugumdan, Boyle yorgun, yorgunken"
-Annecigim sen yorulma, diye...
-Yemekte konusuruz cocugum.Bankada isler yetismedi. Baban gelene kadar
bunlari bitirmem lazim.Hadi sen oyna biraz.
Hani siz yoruluyorsunuz ya...Eeee....Bende oynamaktan yoruluyorum.Ne
yapayim bilmem???...
Yapilmamasi gerekenleri biliyordu da buyukler, yapilmasi gerekenleri hic
bilmiyorlardi. IsIklar sondu birden.
Annesi ofkeylesoylenmeye basladi.
-Mum da yok !! diye
diye karistirdi dolaplari elyordamiyla.
Cocuk sirtustu yatip, anneannesinin koyunu dusundu.Gaz lambasinin isiginda
deli tavsan masalini anlatisini. Deli tavsanin duvardaki aksini getirdi
gozlerinin onune. Anneannesi gibi iki ellerini birlestirip isaret
parmaklarini yukari kaldirarak tavsan kafasi yapti.
''Bak deli tavsan'' diyerek parmaklarini oynatti.Yoldan gecen arabalarin
farlari duvardaki tavsana yol acti.Tavsan alabildigine hur dolasti sagda
solda. Otlarla kuslarla konustu. Sonra yorgun dustu .Duvardaki goruntu
minik avuclarin acilmasiyla kayboldu. Kolu yavasca kanepeden asagi
sarkti.Neden sonra isIklar geldi.
Kadin cocugun hic konusmadigini akil etti.Birden kanepeye kostu.
Kucucuk dizlerini karnina dogru cekerek uykuya dalmisti.
Masanin ustundeki dosyalara bakti igrenerek.Dindirilmez bir pismanlik doldurdu icini.
Uyandirmaktan korka korka kucuk alnina bir opucuk kondurdu.
Cocuk sanki bir ipucu bekliyormuscasina aralanan gozleriyle mirildandi;
- Isin bitince beni sever misin anne? » dedi.
Kadin, sevilmek icin randevu alan cocuguna bakarak sabaha kadar agladi .
Lutfen sevgimizi yarinlara ertelemeyelim. Hayat telasina kaptirip
kendimizi,sevdiklerimizi ihmal etmeyelim.Unutmayalim ki yasamin en guzel
yani sevgidir.
Unutmayalim ki yarin kimseye vaat edilmemistir.
NOT: Palyancom sana söz veriyorum, ben asla çoçuğumuza "şimdi işim var sonra oynarız" demeyeceğim. "İşim var git annenle oyna" diyeceğim :)
Anne biliyor musun bugun yuvada ne oldu?
- Gormuyor musun ? Telefonla konusuyorum.
Hic kimsenin sevdigi sey birbirine benzemiyordu. Annesi telefonu, babasi
arabayi seviyordu.
Hersey erteleniyordu telefon ve araba sozkonusu oldugunda... Bir de eve
misafir gelecek oldu mu kendisine hic yer kalmiyordu.
Nerelere gitsindi? Annesi kapatti telefonu.
Mutfaktan tencere sesleri geliyordu. Kosarak yanina gitti:
Sana yardim edeyim mi ? dedi en sevimli halini takinarak, Annesi manali
manali bakti:
-Hayirdir. Bir yaramazlik filan ? Bak bir de seninle ugrasmayayim. Cok
yorgunum zaten.
Yorgunluk nasil birseydi ? Bazen elinde oyuncagiyla uykuya daldiginda
anneannesi oyuncagi yavasca elinden alir :
-Nasil
yorulmus yavrucak. Uykunun gulkokulu kollari sarsin seni, diyerek alnina
bir opucuk konduruverirdi.
Yorgunluk gul kokulu bir uykuya dalmaksa eger, neden annesi kendisiyle
boyle kizgin kzgin konusuyordu.
-Annecigim yoruldugun zaman gul kokulu uykulara dalarsin. Anneannem oyle
soyluyor.
-Uykuya dalayim da gul kokulari kusur kalsin.Yorgunluktan oluyorum.
Bu kelimeden nefret ediyordu."Yorgunum, Yorgun oldugumdan, Boyle yorgun, yorgunken"
-Annecigim sen yorulma, diye...
-Yemekte konusuruz cocugum.Bankada isler yetismedi. Baban gelene kadar
bunlari bitirmem lazim.Hadi sen oyna biraz.
Hani siz yoruluyorsunuz ya...Eeee....Bende oynamaktan yoruluyorum.Ne
yapayim bilmem???...
Yapilmamasi gerekenleri biliyordu da buyukler, yapilmasi gerekenleri hic
bilmiyorlardi. IsIklar sondu birden.
Annesi ofkeylesoylenmeye basladi.
-Mum da yok !! diye
diye karistirdi dolaplari elyordamiyla.
Cocuk sirtustu yatip, anneannesinin koyunu dusundu.Gaz lambasinin isiginda
deli tavsan masalini anlatisini. Deli tavsanin duvardaki aksini getirdi
gozlerinin onune. Anneannesi gibi iki ellerini birlestirip isaret
parmaklarini yukari kaldirarak tavsan kafasi yapti.
''Bak deli tavsan'' diyerek parmaklarini oynatti.Yoldan gecen arabalarin
farlari duvardaki tavsana yol acti.Tavsan alabildigine hur dolasti sagda
solda. Otlarla kuslarla konustu. Sonra yorgun dustu .Duvardaki goruntu
minik avuclarin acilmasiyla kayboldu. Kolu yavasca kanepeden asagi
sarkti.Neden sonra isIklar geldi.
Kadin cocugun hic konusmadigini akil etti.Birden kanepeye kostu.
Kucucuk dizlerini karnina dogru cekerek uykuya dalmisti.
Masanin ustundeki dosyalara bakti igrenerek.Dindirilmez bir pismanlik doldurdu icini.
Uyandirmaktan korka korka kucuk alnina bir opucuk kondurdu.
Cocuk sanki bir ipucu bekliyormuscasina aralanan gozleriyle mirildandi;
- Isin bitince beni sever misin anne? » dedi.
Kadin, sevilmek icin randevu alan cocuguna bakarak sabaha kadar agladi .
Lutfen sevgimizi yarinlara ertelemeyelim. Hayat telasina kaptirip
kendimizi,sevdiklerimizi ihmal etmeyelim.Unutmayalim ki yasamin en guzel
yani sevgidir.
Unutmayalim ki yarin kimseye vaat edilmemistir.
NOT: Palyancom sana söz veriyorum, ben asla çoçuğumuza "şimdi işim var sonra oynarız" demeyeceğim. "İşim var git annenle oyna" diyeceğim :)
8 Comments:
Sen iyi ol emi.:) Önce ağlattın, sonra güldürdün. Bir karar ver de, ne yapacağımızı bilelim.:)
Ya andy, geçen akşam, Minicim, anne gel bak bu çizgi film çok güzel beraber seyredelim dedi. oğlum yemek yapıyorum, bitsin gelirim dedim sinirli sinirli. içeri gittiğimde uyuyakalmıştı. aynı pişmanlık ve yürek sızısıyla, öpüp, yerine yatırdım.(( E bu işleri de birinin yapması lazım napıcan.:)
Okuyunca benim de içim burkuldu. Hele o yumuk yumuk elleri ile gelecek beni çekiştirecek...Dayanamam ben ona :) O daha yok ama olacak ;)
aynen gözyaşları içinde iyi güldüm.
Palyanço,cadı,mayonez hadiiiii! ben 43,5 yaşındaki
( nolmuş daha 3 günüm var 44 demek için :P.)
kadına çocuk ısmarlamayı biliyorsunuz,
de gedin ordan deliler.
Bebeler size yakışır.:)
hadi he,he,he deyin.
yağmurum damlam, ay bunlar bi de sana çocuk mu sipariş ettiler.:)
dur ben onlara yapıcaamı biliyorum. beni bekleyin anacım. icraatlarım sürecek.:)))P.tesi geliyoooor...
Valla benim suçum yok :) Bem masumum. Bende diyorum cadı'ya, palyancom'a "hamile kadın daha bir guzel olur. yüzüne nur gelir" diye ama sanırım kandırmak için başka yollar bulmak lazım :)
ne kadar güzel bir yazıymış bu..
ayrıca çocuk istiyoruz,cadı palyanço yada yağmur farketmez,çocuk çocuk ehe ehe
bana sen niye yapmıyorsun diye sorabilirsiniz, cevap veriyorum kem küm:))
andy, sen bu işi prag'da çözersin gibi geliyor bana.:)))
İnşallahhhhh :)
Post a Comment
<< Home