YAŞAMA DAİR HERŞEY

Geçen hafta içinde üç tane gerçekte yaşanmış olayların filmlerini izledik. Hepside güzel ve insanın ilgiyle izlediği filmlerdi. Bunların medeniyet ile ilgilisini yazımı okumaya devam ederseniz aşağıda bulacaksınız :)

İlk filmin adı "Zafere Doğru": Amerika'da 1950'lilerin sonunda ırkçılığın had safhada olduğu dönemde Amerika kolej basketbol liginde oynayan Teksas Western takımı 7 tane siyahi basketbolcu ile sezona başlıyor ve kimsenin şans vermediği bu takım sezon sonunda şampiyonluğa ulaşıyor. Irkçılık o zamanlar özellikle guney kısımlarda çok fazla ve bu takımın siyahi oyuncuları pek çok maçtan önce ve maç sırasında çeşitli kirli ve pis davranışlara maruz kalıyorlar. Hatta birtanesinin kafasını tuvalete bile sokuyorlar. (Bu arada takımda beyaz oyuncularda var ve antrenor beyaz) Ancak bunlara beyaz arkadaşlarının ve antrenorlerinin desteği ve yardımı ile yılmayıp, başarıyorlar. Hatta final maçında sadece 7 siyahi oyuncuyu oynuyor.

Sonuçta yapılan tüm haksızlıklara, aşağılamalara, saldırılara rağmen onlar karşıtlarıyla savaşmayıp çatışmayıp, işlerini yaparak başarıya ulaşıyorlar ve saygınlık kazanıyorlar. Burada sözü ülkemizde azınlık olduklarını idda edip, aslından bizden bile daha iyi imkanlara sahip olan, ya da silahını alıp dağa çıkan insanlara şunu söylemek istiyorum: Sizi ne kimse aşağılıyor ne de size saldırıyor. Biz kardeşlik içinde yüzyıllardır yaşıyoruz. Elele verirsek karşımızda kimse duramaz. Ancak biz bu şekilde kavga ettikçe birileri bundan fayda sağlayıp köşesinde bizi kıskıs gülerek izliyor. Ve biz sadece kavga etmeye devam ediyoruz!

2. Filmin adı "Kara Nisan": 1994 yılında Ruanda'da yaşanan iç şavaşta 72 günde 1 milyon insanın katledilmesiyle ilgili bir drama. Olayları birebir yaşamış insanların ağzından beyaz perdeye aktarılmış. Burada ki olayda ise dunyada barışı korumakla görevli olduğunu iddia eden UN birliklerinin gözü önünde 1 milyon kişi 72 gunde öldürülüyor!

Konu ile daha ayrıntılı bilgi: http://tr.wikipedia.org/wiki/Ruanda_Soyk%C4%B1r%C4%B1m%C4%B1 adresinde. Medeniyeti savunnan avrupalıların yaptıkları gayet güzel anlatılmış. Özellikle yazının sonundaki eski Fransız Cumhurbaşkanının sözleri zaten herşeyi gözler önüne seriyor!

3. filmin adı "Düşman Hattı": Sırp- Bosna Hersek savaşı esnasında keşif uçuşu yapan bir amerikan deniz uçağı tarafsız bölgede askeri yığınak olduğunu farkeder ve uçuş rotası dışına çıkıp bolgedeki askeri hareketliliği incelerken durumu farkeden sırplar uçağı düşürüler. Uçak düşmeden önce uçaktan atlayan iki pilottan biri hemen orada öldürülür ve diğeri kaçmayı başarır ve o andan itibaren çekilen katliam filmleri ortaya çıkmasın diye bu pilotu oldurmek Sırplar için görev olur. Sonuçta Bosna Hersek'te gene UN görevlilerinin gözü önünde olan katliam görüntüleri meydana çıkar ve katliam suçundan pek çok sırp suçlu bulunur.

Gördüğünüz gibi barışı korumakla UN birlikleri hem Ruanda'da hem de Bosna Hersek'te nedense olup bitene seyirci kalmış ve kendilerinin yayınladığı ve pek çok ülkenin imzaladığı anlaşma şartlarını yerine getirmemiştir. Üstüne üstlük Bosna Hersek'te katliam yapan sırplar olmasına rağmen Müslüman Bosnalılar isyancı gibi gösterilmiş.

Doğrusu merak ediyorum orada katlimı yapan müslümanlar olsaydı acaba kaçıncı gün UN birlikleri Bosna Hersek'e mudahale ederdi. Sırplara mudahale için 2 yıl beklediler.

Bize Ermeni soykırımını kabul edin diyen Fransa neden Cezayir'de yaptığının soykırım olduğunu kabul etmiyor ya da Ruanda'da 72 günde 1 milyon kişi ölürken neden sessiz kalıp mudahale etmiyor?

Medeniyet bu olsa gerek. Kendi vatandaşın olunca her turlu yardıma koş ama senin dininden ya da avrupadan değilse gözlerini kapa, hiçbirşey yokmuş gibi davran. Ve biz bu avrupanın bir parçası olmak için tüm değerlerimizi, bizi biz yapan özelliklerimizi yok ediyoruz. Bununla da övünüyoruz. Yazık çok yazık!