YAŞAMA DAİR HERŞEY

2008'de beni ve palyancoyu uykusuz geceler bekliyor :) Ne yapalım katlanacağız bunlara :) Bu büyük mutluluk için herşeye değer :)

Aslında biz kendisini 28 Aralık Cuma günü bekliyorduk. Doktorumuz Cuma sabahtan hastaneye gelmemizi, palyancoma doğum sancısı vereceklerini ve doğum için bekleyeceklerini söylemişti. Hatta bu sürenin 12 saat olacağını eğer serumun verilmesinden 12 saat sonra doğum başlamazsa sezeryan ile alacaklarını belirtmişti. Palyancom: “Doktor ilk defa sezeryan dedi” diyerek içindeki tedirginliği söylediği zaman doktorun gerekli açıklamaları yaptığını söylerek rahatlatmaya çalıştım birtanemi. Doktordan çıkarken “su an itibariyle haplarını (doğumu geciktiren) almıyorsun artık” dedi. Her an olabilirdi doğum. Aslında bildiğiniz gibi 15 gün öncede böyle bir durum söz konusuydu ama oğluşumuz yeterince büyümediğ için doğum sancılarını geciktiren haplarla 10-15 gün daha bekledik ki; yavrumuz yeterince büyüsün :)

Doktordan çıkıp alışveriş merkezine gittik oğlumuzun eksik eşyalarını tamamlayalım diye ;) 1-2 saat oyalandık ve eve gittik. Saat 22:00 sularında palyancom “nişan geldi” dedi. Bir anda herkes heyecanlandı. Doktora telefon açıldı ve hemen hastaneye gitmemiz söylendi :) Hapları keser kesmez gelir miydi bu adam ya! :) Galiba geliyordu. Hemen hazırlanıp gittik hastanemize. İncirlide Ethica Hastanesi var. Eski İncirli Hastanesi. Yenilenmiş, güzel bir hastane olmuş. Ben butik hastane dedim. Çok büyük ve kalabalık olmadığı için :)

Hasteneye gittiğimizde hemen testleri yaptılar ve doğum sürecinin başladığını söylediler. O andan itibaren artık doğum için gerekli hazırlıklar başlatıldı. Serum verildi. Bebeğin kalp atışları ve doğum sancıları daha sıkı takip edilmeye başladı. Normal doğum için artık son şartların da oluşmasını beklemeye başlamıştık ki doktorumuz “hadi yukarı çıkalım 30-40 dk. Sonra doğum olacak” dedi :) Daha da bir heyecan basmıştı beni. Palyancom ise bir o kadar sakin ve güçlü duruyordu.

Doğumhane ufak bir odaydı. Normal doğum olacağı ve doğum normal bir süreç kabul edildiği için sezeryandaki gibi hazırlıklar olmadı. Birkaç hemşire, doktor ve ben :)

Doğum başlamadan epidural denen lokal anestesi yapıldı. Palyancom kasılmaları duyacak ama acıyı hissetmeyecekti. Ancak ilk iğne 2 saat önce yapıldığı için etkisi geçmeye başlamıştı ve bu arada da doğum da başlamıştı. Palyancom acıyı da hissediyordu ama o kadar güçlü ve kararlıydıyki ona saygım bir kat daha arttı. Aslında o an tüm annelere olan saygım kat kat artmıştı.

Anestezi uzmanı başka bir ameliyatta idi. Gelmesini bekledik ve gelip iğneyi yapmasından sonra süreç biraz daha hızlandı. O andan sonra doktorun yönlendirmesi ve palyancomun sabırı, gücü ve azmi başladı. Saat 03:42’de de GÖRKEM EFE aramıza katıldı :)

Bu ana kadar yaşananları anlatmak kolay ama O’nun doğumundan sonraki hele ki kucağıma aldığım andan ititbaren yaşadığım hislerimi anlatmak için şu an kelimeler kifayetsiz kalıyor :) Bunu ancak baba olmuşlar anlayabilirler diyorum J Çünkü bunu anlamak için bebeğinizi kucağınıza almanız gerek. Ufacık, daha neyin ne olduğunu bilmeyen ve tamamen sizin korumanıza muhtaç bir insan kucağınızda. Her türlü hissini ağlayarak anlatan ufacık bir insan :) Kokusunu dünyanın hiçbir kokusuna değişmezsiniz. İçinize çekmekten zevk alırsınız ve kokusu üstünüze sinsin istersiniz.

İnsan bu duyguyu yaşayınca “keşke daha önce olsaymış” diyor :) Bunu bana söyleyen çok olmuştu ama dedim ya “kucağınıza almadan bilemiyorsunuz, anlayamıyorsunuz” :)

Bu arada İncirli Ethica Hastanesi personeline ve doktorumuz Tahsin Berk ARSAN’a çok teşekkür ederiz.

Ve huzurlarınızda GÖRKEM EFE (lütfen MAAŞALLAH demeyi unutmayalım :))